Zondagnacht 3u25 : ik wordt wakker na een korte maar redelijke vaste nachtrust, het idee dat geen enkele triatleet de nacht voor een Ironman goed slaapt stelt me wat gerust.
3u45 ontbijt met triatleet John (Telenetter) en m’n vrouwke Els : pannenkoeken, een banaan, wit brood met honing, en veel drinken.
5u we zijn van onze camping naar Nice gereden en gaan naar de start, hier en daar een andere triatleet maar vooral veel feestneuzen die ons in een “zat Frans” wat moed inspreken.
Er rest nog een klein uurtje om de fietsbanden op te pompen en de laatste controles te doen.
Iets voor de start van 6u30 begint er een ‘klassieke’ aftelling met de hitsige (redelijk irritante) dj en dan :
BANG met 2500 andere triatleten duiken we de Middellandse zee in om 3.8km.te zwemmen, er wordt wat getrokken geduwd en gebotst maar uiteindelijk valt het best mee: de zee is aangenaam van temperatuur, redelijk kalm en de ‘drive’ is er wel!
Na een eerste lus 2400 m mogen we 50m langs de supporters lopen om terug in de zee te duiken voor een volgende lus van 1400m, ik versnel nog wat en wordt uiteindelijk uit de zee geholpen na 1u08, ik zie de tijd op de Ironman klok en ben best tevreden met m’n ‘zwakste nummer’.
Ik zoek m’n ‘bike zak’ in de rekken en doe m’n eerste wissel : zwempak uittrekken, fietsschoenen, helm en handschoenen aandoen en vooral de zonnecreme faktor 50 niet vergeten want het zal warm worden vandaag!
Even wuiven naar de supporters (2) en hop de fiets op voor een lus van 180 km door het achterland van Nice, het fietsen verloopt goed; een eerste test is een helling van 10% (500m) na 21km, het fietsparcours is echt zeer mooi.
Na km 50 komt er een klim van 21 km lang naar een hoogte van 1200m, een echt ‘tour de France’ gevoel, ik hou m’n Garmin Edge 705 goed in het oog : hartslag niet boven 160 had m’n coach Ben gezegd, en hier hou ik me aan, het is de enige manier om straks nog een marathon te lopen.
Het eten en drinken onderweg is zéér belangrijk: elke bevoorradingspost neem ik een energiegel, water en energiedrank, het lichaam moet voortdurend voorzien worden van vocht, koolhydraten en mineralen
het nadeel zijn wel de 3 plaspauzes die ik moet inlassen;-)
Na nog wat klimwerk en kortere afdalingen komt het leukste deel van het fietsen: na km 120 gaat het 40km naar beneden, snelheid maken en geconcentreerd blijven is de boodschap.
We halen nu snelheden >60km/u. en dat is niet zonder risico’s ; voor een gevaarlijke bocht staat een man met een vlag en wat verder een ambulance … 2 triatleten liggen op de grond en worden geholpen … de km. daarna gaat het wat trager relativerend dat we ook maar gewone recreanten zijn.
Dat laatste 20 km is vlak en iedereen is dan al bezig met de loopproef: benen wat rekken, een kleinere versnelling trappen en nog goed drinken.
Ik bereik de wisselzone na 5u47 : m’n Garmin geeft 30.3 gemiddeld en 2052 hoogtemeters, hiermee ben ik best tevreden.
Ik zoek m’n ‘RUN bag’ in de rekken en maak mij klaar voor de zwaarste proef van de dag : een marathon op de ‘Promenade d’Anglais’ de schaduw moet van palmbomen komen maar die hebben eigenlijk geen bladeren ;-(.
Ik trek m’n loopplunje aan (met petje!), een Francaise legt een dik pak zonnecrème op m’n rug en ik mag vertrekken : 4 lussen van 10.5 km, leuk om te kunnen aftellen wel redelijk saai.
Het is nu broeierig warm: een graad of 30 maar vooral de luchtvochtigheid is beklemmend; na 5km besluit ik om 10 slagen onder m’n voorzien hartslag te lopen; de condities zijn te zwaar!
Na 2 toeren krijg ik het wat moeilijk maar kies ervoor om te blijven lopen; goed te drinken en elke 7km een gelleke binnen te spelen, er zijn nu veel ‘wandelaars’ op het parcours en elke 5 minuten hoor je wel een sirene die weer iemand afvoert naar frissere oorden. Het rode kruis tentje halfweg het parcours is ook zeer populair, hopelijk hebben ze genoeg baxters voorzien.
En dan kan ik eindelijk aan de laatste ronde beginnen, m’n tempo zakt tot iets boven de 10km/u maar ik heb nog gelukkig nog geen krampen.
Bij het laatste keerpunt(nog 5.3km) merk ik dat er nog 33 minuten overschieten om onder de 11u. te geraken, dit moet lukken: ik laad me nog een keer op en haal alles uit m’n (bijna lege) energietank
Ik passeer m’n vriend Herwig en die moedigt me aan om ‘gas te geven voor 11u’..
Nog 100m. ik sla af naar de ‘finishers zone’ loop onder de Ironman boog, handen in de lucht; de ontlading is groot en het gevoel is moeilijk te omschrijven .. ik ben een “ironman”.
Op de klok staat 10u57, het vooropgestelde doel was uitdoen in minder 11u., ik ben dolgelukkig!
Ik heb afsluitende marathon uiteindelijk in 3u47gelopen.
Het zit erop, niet alleen de wedstrijd maar ook de uren training, middagpauzes in het zwembad, fietstraingen om 7u ’s ochtends, duurlopen van 3u , fietsen naar het werk, … tijd om iets anders te doen en het evenwicht in m’n leven wat te herstellen, dit zullen ze thuis graag horen, tot er wel weer een ander doel klaar ligt ;-)
IronJan.
