Sneeuw ging er liggen volgens Sabine dus ik kocht een setjes mtb-banden dat volgens onze lokale fietsboer het beste was voor deze ondergrond (Swalbe rocket ron). Hij vermeldde er wel bij dat spijkerbanden de enige zekerheid geven bij ijs, maar dat mag niet van de organisatoren, wsl. om geen tegenstanders te ‘spijkeren’.
De testrit zaterdag met deze bandjes verliep goed tot m’n Merida nog wel trapte maar niet meer vooruit ging ... een ‘pion libre’ in vaktermen, 2u voor sluitingstijd kan ik bij dezelfde fietsboer nog terecht voor een nieuwe ‘body’ te laten monteren, hier gaan m’n laatste eco-checques. Je wil echt niet weten wat zo’n hobby kost ... qua onkosten laten we menig golfspelers achter ons.
Het was dus al redelijk ver in de zaterdag als ik m’n plunje bijeen mocht rapen, een berg sportkleren, handschoenen, mutsen gesorteerd per discipline (en het zijn er gelukkig maar 2 bij duathlon), de laatste maanden was het koud genoeg geweest en kon ik alle kledij uitgebreid testen. Toch ook wat eten meenemen : een buffet van w-cup, gellekes met een paar sandwiches voor het organische.
Enfin het pre-wedstrijdritueel : wat stressen, iedereen op de zenuwen werken, een tripeltje en bed in om wakker te liggen.
De dag zelf :
4u45 opstaan, een redelijk onwakker gevoel, thermoskes thee maken voor in de drinkebussen (citrus green tea met isostar bruistablet is best te doen), 4 pannenkoeken met een straffe espresso smaken goed.
Een beetje later staat m’n maat Carl hier om te vertrekken naar Kaster, we pikken onze logistiekers Marc en Paul op die die dag samen met andere supporters weer een schitterende job zullen doen, zonder ondersteuning lukt ‘de hel’ gewoonweg niet!
Het is de tweede keer dat ik aan deze wedstrijd deelneem, dus het inchecken etc. verloopt goed, ondanks de barre weersomstandigheden zijn er slechts 22 DNS’ers (Did Not Start) op 250 deelnemers. De sporthal is maw. gezellig gevuld. Ambiance is hier verzekerd door een knettergekke dj, om 7u45 na de breefing en voor de start schalt hun klassieker ‘Highway to hell’ uit de boxen, we zijn er klaar voor ... al hebben we er op die moment totaal geen gedacht van wat ons te wachten staat.
Vuurwerk voor de start en dan BAM! Het is nog donker en het zal nog donkerder zijn als de meeste aankomen.
De eerste loop gaat goed, alles is besneeuwd maar eigenlijk valt dit wel mee als ondergrond, ik heb gekozen voor m’n zwaarste maar baanvastste loopschoenen : Asics Trails. Na 1u05 zit de eerste 15k erop. De laatste km. was ik m’n wissel al het plannen want is het toch wel wat complexer dan een triathlon wissel.
Dan het fietsken op, waar stond die weeral ... geen voorgenummerde plaatsen je mocht hem plaatsen waar je wou, toch wat stress Jan?
Na een kleine minuut vind ik hem toch.
Dan de eerste van 4 fietsrondes (26k) door het schitterend mtb parcours van Kasterlee Herentals (rode en blauwe lus), het is redelijk glad maar çava nog ik ga slechts 2 keer onderuit maar zonder erg, de eerste ronde gaat redelijk goed, ik eet wat op de rechte stukken wordt wel wat ingelopen maar het is nog lang hé, het parcours ligt hard en snel en ik kom na 1u15 door, ik stop aan ons tentje voor een nieuwe bidon een sandwichke en een klapke met de supporters. Gogogo Jan roepen ze voor de volgende ronde.
Inderdaad ‘gogogo’ was het maar dan ‘gogogo op m’n bek’ ... het parcours is vanaf de tweede ronde eigenlijk een rodelbaan; de single tracks zijn spekglad, de ene na de andere fietser smakt tegen de grond, ik krijg een mentale tik als ik er niet meer in slaag om deftig te fietsen, ik denk eraan om te stoppen als ik een 10de keer tegen de grond ga in de tweede ronde, ik voel een een vieze pijn aan m’n rechterheup die alle schokken mag opvangen. Bloedende gezichten met ‘kappen’ in, en gast die frontaal op een boom knalt, een andere die met zijn ribbenkast recht op een boomstronk valt ... geven je geen zin om ‘ervoor te gaan’, de zeldzame stukken waar er wel doorgereden kan worden voel ik dat de benen echt wel goed zijn, maar ik ben nu eenmaal geen ijsaccrobaat en ook niet gek. Op de achtergond horen we regelmatig het geluid van een ambulance ...onder de afgevoerden : open beenbreuk, heupbruik, sleutelbeenbreuk ... de hel heeft vandaag geen medelijden!
De tweede ronde word ik al gedubbeld door de eersten, en het is echt niet normaal hoe die de over die ijspiste vlammen! De uiteindelijk winnaar is niet toevallig een oud veldrijder, wat een techniek! Respect.
Een tweede ronde in 1u45, een derde in 1u50, zelfde verhaal : vallen en opstaan, 1 keer schuif ik op ene betonen schutting en filleer ik gelukkig alleen m’n fietsvestje, onderweg verwittigt mij iemand dat we ervoor moeten zorgen om voor 14u30 aan onze vierde ronde te beginnen of we mogen niet meer verder fietsen, je mag nog wel lopen. Dat lukt gelukkig nog wel. Een pak atleten komen wel te
laat voor een vierde fietsronde ... en dat zal hier nog niet veel voorgevallen zijn.
De vierde ronde begint het te sneeuwen en eigenlijk is dat een goede zaak voor ‘de grip’ ik val slechts een keer of 5 die ronde maar het belangrijkste is het feit dat ik na 100km nog steeds in de wedstrijd zit! De laatste ronde kan ik een groepje van 5 rijden : allemaal evenwichtskunstenaars en lefgozers als ikzelf J. Het geluid van een kletterde fiets op het ijs gevolgd door een gemeende vloek begint vertrouwd te klinken na 6u.
Allez, aan alle mooie liedjes komt een einde dus ook aan deze fietsproef (na 6u54 .... een uur langer dan in 2006). Balans : 70 man (1/3) heeft al opgegeven en je kan ze eigenlijk geen ongelijk geven. Bij het binnenrijden aan de sporthal geven m’n juichende supporters zin om nog wat door te gaan.
Marc m’n begeleider staat klaar om mee te fietsen tijdens het lopen, we mogen 30km lopen over een parcours dat voorzien is van verse sneeuw. Het gaat goed ik kan lang 12 km/u aanhouden en raap regelmatig ander lopers op ik drink wat eet wat en trek m’n muts tot net boven m’n ogen, het sneeuwt hard en de wind is ijzig, maar het
Aan de bevoorrading staan vuurmanden waar onderkoelden zich wat kunnen opwarmen, Marc m’n buddy tijdens het fietsen is redelijk bevroren maar houdt zich sterk. De doortocht aan de sporthal zorgt telkens toch voor een kippevelmoment. De tweede ronde wordt
Na 10u53 loop ik over de rode loper het podium op in de sporthal, al m’n maten staat te roepen en samen met de dj geven ze me echt een supergevoel. Ik krijg een medaille, ‘de hel van Kasterlee 2010’ ... die ik zeker ga bijhouden!
Het was stil in de douche, iedereen was ‘op’ en hoe hard we ook wreven de blauwe plekken kregen er niet af J
De 45 km gelopen toch gelopen in 3u48. Op de website staat dat ik 111ste was op 156 finishers, maar alle atleten die geen 4de ronde fietsen of na 1 toer lopen stopten staan voor mij ... ik maak er mij alvast niet druk in : ‘we zijn allemaal helden’ prevelt een verkleumde finisher als we de sporthal verlaten.
Op naar het volgende doel : minimum 3kg. bijkomen!
