Natuurlopen Lier nov 2015: 10 miles.

Om in de koudere maanden die tegenwoordig meer lijken op winderige en natte maanden ook eens je kot uit te komen organizeert AC Lyra al een kleine 10 jaar de Natuurlopen.
De naam van dit event heeft niets te maken met naturisten of de aard van de omloop maar met de natuurelementen die de wedstrijden soms zwaar kunnen maken:
- wind: in een waaier lopen kan hier serieuze voordelen opleveren
- koude: bevroren bekertjes op een 25 km loop brengen niet veel vocht in een mens (wintereditie 2012)
- regen: niets zo leuk als in de striemende regen te lopen
- sneeuw: ingesneeuwde netedijken bieden niet alleen een mooi zicht maar vragen een speciale looptechniek en dito schoenen

Ik hou alvast van de formule: je kiest de afstand waar je zin in hebt en je schrijft je online of zelfs ter plekke in voor slechts 5€.
Voor 5€ geraak je op de Golazo Antwerp 10 miles juist 16.1/30*5=2.68km ver, maw je blijft op de Linker Oever van de Schelde, maar verder geen geklaag; ik heb Bob Verbeeck zelf ook al wat rijker gemaakt de afgelopen 5 jaar.

Jullie trouwe bloglezers zullen zich afvragen wat Jan 2 weken na de Natuurmarathon Van Kasterlee  in godsnaam hier komt zoeken dat is enkel goed om blessures op te lopen?
En gelijk hebben jullie gekregen: de derde mankdag is vandaag een feit: de rechterachilles heeft er genoeg van.
Ik kreeg al een signaal vorige week en negeren is zelden een slimme keuze zou ik ondertussen moeten weten ..

Na wat lichte trainingen vorige week keek ik uit naar deze eerste natuurloop, ik besloot de 10 miles te lopen, een wedstrijdafstand die vlot zou moeten gaan.
Ik had geen idee hoe ik gerecupereerd zou zijn van mar.kasterlee 13 dagen geleden, dat zouden we wel snel merken want hier wordt doorgelopen.
Ik vertok redelijk vooraan om geen onnodige inhaalenergie te verspelen op de smalle dijken. De eerste kilometers voelden goed, we liepen samen met Atriac/loopclub Irene clubgenoten Maarten en Jeroen vlotjes de eerste kilometers.
Het bruggetje waar ik ooit met gladde schoenen stevig op de bek ging is een eerste plek om de positie te tellen: 22ste, niet slecht: hier ben ik vorig jaar niet in geslaagd op deze NL.

Het zonnetje schijnt en de wind blaast 4b lekker in de rug, ik nestel me achteraan een groepje en overloop in mijn gedachte de tapas die ik vanavond mag maken ... er komen 20 collegas van mijn vrouwke Els thuis over de vloer, geen stress maar toch ben ik er blijkbaar al mee bezig.
Voor ik het weet zijn we aan de brug in Emblem en daar valt onze groep uiteen, we draaien terug richting Lier en hier kan je als waaierloper wel wat winnen als je in de juiste groep zit, en dat geluk had ik:   het stuk naar de jachthaven lopen we met een treintje van 5 een strak tempo.

Ik moet eeerlijk bekennen dat ik daar niet veel kopwerk kon doen, de rechterenkel/achilles begon op te spelen en ik had geen zin om mij te forceren.
We liepen vlotjes de enige slijkerige strook door en regelmatig haalden we enkelingen in.
3 Km voor de finish kwam m'n temperament boven en kon ik het niet laten om even stevig door te trekken, veel schade bracht het mijn soliede medelopers niet toe.
Met de atletiekpiste in zicht bleven we mooi samen, een spurtje zat er niet meer in maar tot mijn eigen verbazing wel een zeer sterke tijd: 1.01.30, of 15.6 km/u goed voor een 17de plaats op een 330 deelnemers. Ik heb nog maar 1 keer een 10 miles sneller gelopen en dat was dit jaar in Antwerpen (ja die dure).

Heel veel tijd heb ik niet maar een leuke babbel met oa. de Carl (bezoek zeker zijn blog met prachtige foto's ook eens) kan er nog af, in Kasterlee was hij nog een paar minuten voor mij en nu was het andersom.
We verdienen geen geld met onze sport dus elkaar aanmoedigen en tevreden zijn met andermans prestaties maakt onze sport een goede basis tegen verzuring allerlei (behalve tegen melkzuur).

De tripel achteraf heb ik deze keer helaas moeten missen, ik weet het : het sociale van de sporter is zeer belangrijk en ik beloof mijn loopmakkers dat ik mij volgende keer ga herpakken maar er stonden thuis nu eenmaal te veel punten op het spel.

Tot de volgende.

Marathon Kasterlee

De laatste post op deze blog blog dateert al van 2006, als alternatief voor mijn opgedoekte FB pagina ga ik hier regelmatig iets proberen te posten.

Aan de feedback te horen lezen jullie graag de fratsen in de triathlon en loopwereld dus daarom dit verslag van de marathon van Kasterlee van gisteren. Ik voeg nog wel een aantal foto's toe als die beschikbaar zijn

Groetjes,

Jan

Neen ik was echt niet van plan om nog een marathon te lopen in 2015, we zullen het steken op een combinatie van verkeerde vrienden aangeboren competitiviteit (lees testosteron) en het uitblijven van blessures.

Maar ik stond zondag (15/11) dus aan de start van de zwaarste marathon van Vlaanderen, die van Kasterlee dit samen 1500 deelnemers waarvan een 320 voor de hele en de rest voor de halve.
Hier start niemand met de ambitie om een scherpe tijd neer te zetten, het parcours en het weer spelen hiervoor een te grote rol. De temperatuur was super 15 graden, de wind eveneens: tot 100km/u volgens de weervrouw op de autoradio.

Na een minuut stilte voor het onbegrijpelijke van vrijdag mochten we eraan beginnen.
Hoewel het niet altijd in mijn aard ligt was ik deze keer wel van plan om mijn verstand te gebruiken:  mij niet laten opjagen door de snellere lopers van de halve, gewoon een comfortabel looptempo zoeken. 

Te traag starten is ook geen optie; na 1km door Kastel dorp duik je voor het eerst het bos met smallere padjes in en daar wil je niet staan aanschuiven.
In het bos besefte ik direct dat mijn Nike gore-tex  trails een goede schoenkeuze waren, ze zijn zwaarder dan mijn andere loopschoenen maar geven veel meer stabiliteit in de klimmetjes, afdalingen, slijk,  boomwortels ...

Af en toe komt er een bekende voorbij gelopen en er is tijd voor een babbeltje. Na enkele km. lopen we voor het eerst door de winderige velden, ik besluit achteraan een groepje plaats te nemen waarvan de koploper parachutist zijn regenjasje 3 maten te groot gekocht heeft. Ik voel dat de benen redelijk goed zijn, marathon Keulen van 6 weken geleden is goed verteerd, na 10km kom ik door in 45min, beetje volgens plan.

Na 12km veld en wind mogen we eindelijk het dennenbos in: hier volgt een stuk van 8km mul zand, boomwortels, single tracks enkele steile klimmetjes; hiervoor komen de meeste naar hier: de mooie Kempense natuur!

Het is wel opletten geblazen, 1 keer slaag ik lichtjes mijn voet om maar zonder veel erg.

Na 1u37 zit de eerste ronde van 21.1km er op; iets trager dan ik gehoopt had maar daar zit de wind en de regen van de laatste dagen voor iets tussen. Omdat ik de wedstrijd redelijk goed ken heb ik waarschijnlijk iets te veel respect getoond: dat dit wel de juiste keuze was volgt in het tweede deel van dit verslag.

Even groeten aan de supporters halfweg en ineens afscheid nemen van de windstoppers van het eerste deel. Het is plots een pak rustiger lopen, mentaal terug opladen voor nog eens hetzelfde, het enige nadeel van deze wedstrijd zijn de 2 lussen.

Een sympathieke medeloper uit het Gentse komt vlotjes voorbij, hij heeft een vriendje met mtb meegebracht, niet alleen voor de gezellige babbel maar vooral als windschild, het maakt mij een beetje kwaad maar ik laat mijn temperament zitten: ' focus on the job!' .

Op een stuk met verzicht zie ik een aantal individuen en groepjes beuken tegen de wind, mooie doelen als je er de juiste benen voor hebt. 

Ik ben vandaag niet van plan om een anonieme wedstrijd te lopen en ga achter de Gentse valsspeler aan, ik volg hem op 50m en zo rapen we regelmatig andere lopers op. Het gaat goed, telkens iemand in het vizier komt : die met die oranje t-shirt, petje  of Beerschot truitje … we laten ze achter.
Dan komen we terug aan het bos: een sympathieke supporter roept mij “ 21 ste!”  toe, dit geeft mij vleugels, top 20 was mijn hoogste doel vandaag en dat lijkt binnen bereik te komen. Nog een gelleke binnen spelen en gas geven!
In de heuvelzone krijgt mijn vriend uit Gent het wat moeilijk en ik loop hem met plezier voorbij.
Even later krijg ik een pijnscheut in mijn rechtervoet: een ontplofte blaar bleek later, voor mooie tenen kan je beter een ander hobby zoeken.Km 35: het zwarte beest voor vele lopers, sommige wandelen bergop grijpend naar hun hamstrings. Zo blijf regelmatig andere lopers inhalen en voor ik het weet zijn we al aan km 41, ik zie in de verte nog 1 loper maar leg me erbij neer dat die wel te ver loopt. Of toch niet? ik versnel maar mijn loopstijl is niet zuiver genoeg meer om stilletjes dichterbij te sluipen, nog een goede 500m; met mijn laatste krachten trek ik nog een spurtje, weer een plaats opgeschoven.
Ik loop stevig door tot aan de meet waar superspeaker Hans mij toeroept dat ik 14de eindig!
Op de klok staat 3u15, bijna een “negative split” (2de wedstrijdhelft sneller dan de eerste), 1 van mijn beste loopwedstrijden. (uitslag)

Een douche en wat gepikkel later staan we in de gezellige feesttent met een bakje aangeboden pasta en trappist.
Willy een sympathieke lokale marathon’ er van 70 liep zijn 250ste marathon, hij wordt gehuldigd en trakteert iedereen op taart, wat kan het leven toch schoon zijn in de Kempen!

Marathon Keulen PR!

Ik had dit jaar al een paar PR’s  (persoonlijk record voor alle duidelijkheid)  op de 10km en 10mi gelopen en wou mijn goede loopconditie verzilveren op de enige echte afstand :-)
Een eerste test op de 2 urenloop van ‘Herentals loopt’ was zeer goed meegevallen en ik besloot een paar triatlonwedstrijden in september te laten vallen voor de marathon.
Bij loopclub Irene (daar waar mijn sportroots liggen) kozen ze voor marathon Keulen (4/10).

De voorbereiding verliep goed: geen blessures en ik verteerde redelijk vlotjes loopweken van 80 a 100km  met een maximale afstand van 31km (5 keer).

Toch was ik blij dat de taperweek er eindelijk was, de avond voor de wedstrijd nog een grote pizza (zonder wijn) een korte maar krachtige nachtrust, een stapel pannenkoeken met siroop als ontbijt en ik was er klaar voor.

De Köln marathon' is een redelijk grote naar Belgische normen maar nog overzichtelijk met een kleine 4000 deelnemers.
Het doel is om mij in het spoor van de 3u ballon te nestelen, mijn loopfilosofie is redelijk eenvoudig: “al hetgeen je in het begin te traag loopt ben je verloren, verval komt er toch halfweg !”
10 u.  BAM het stratschot; van bij de start ik kon direct lopen maar een goede 300m na de chipmat was er een trechter waardoor ik toch even moest wandelen, eigenlijk 35km te vroeg dacht ik en weg was de  ballon!
Op de brug over de Rijn kon ik terug wat tempo maken, maar die tempomakers van 3u wachten niet, die lopen 3u perfect aan 14.15km/u (4m15s/km).
Ik besloot het gat naar de 3u groep in mijn tempo dicht te lopen, na 4km kon ik eindelijk aansluiten.
In zo’n grote groep lopen vergt continue concentratie, niet iedereen loopt even rechtdoor, soms moet er een groepje afhaken en vooral de bevoorradingen zijn echt chaotisch.
Ik had 5 gellekes bij, 1 elke 7km had ik uitgerekend, het liefst een beetje voor een drinkpost met water en dit kwam redelijk goed uit.

We liepen de eerst 10km vlotjes aan 42.30, het parcours was redelijk vlak, maar de kasseistroken met verkeersdrempels in het centrum waren niet echt ideaal. Ik had een goed gevoel en de temperatuur was ideaal: een goede 14 graden en bewolkt. We kwamen het 16km punt voorbij in 1u08, de pacers deden hun werk perfect , het tempo was nog comfortabel.
De zwaarste momenten tot dan waren telkens de bevoorradingen: het lijkt of iedereen hetzelfde bekerke wil grijpen, ik besloot meestal wat achteraan te lopen om zeker mijn 2 bekers water binnen te krijgen, dit vergde telkens wel wat krachten om het gat naar de groep terug dicht te lopen, we kwamen halfweg door in 1u29.36, goed zo!
Mentaal is het leuk als je weet dat je over de helft bent maar fysisch gaat het van dan af bergaf, dat is een zekerheid.
Els mijn vrouwke en trouwste supporter staat regelmatig aan de kant te supporteren samen met veel enthousiaste Keulenaars, de sfeer zit er wel in!
De volgende bevoorrading van 24km is weer redelijk chaotisch er beginnen ook veel atleten de 3u groep te lossen, ik kan voorlopig nog mee maar besef goed dat het zwaarste nog moet komen ;  ik loop stilaan op de limiet van mijn kunnen.
Vanaf km 26 beginnen mijn bovenbenen serieus pijn te doen, en aan de volgende drankpost besluit ik de groep te laten gaan, het tempo ligt te hoog en ik vrees mijzelf volledig op te blazen.
Ja dan loop je daar plots alleen, je krijgt een 'tik in het kopke' omdat je nu regelmatig zelf ingehaald wordt door lopers die het tempo wel aankunnen.
Op km 30 kom ik door in 2u07.21 zo snel ben ik nog nooit aan het 30km punt geraakt, in mijn 15 marathons zo ver (sinds 2000).
Maar hier begint de wedstrijd eigenlijk pas echt, de benen voelen echt slecht en een hongergevoel komt opzetten, nog 1 gelleke heb ik over dus ik kies om wat banaan te eten en cola te drinken op de volgende bevoorrading en dat bekomt me goed.
Ik krijg het moeilijk en moet mijn tempo laten zakken, 'wat een hobby' en andere leuke gedachten beginnen in me op te komen, nu is het wachten op 'de man met de hamer' die me finaal tegen de grond komt meppen; zo verging het me meestal tijdens vorige pogingen om een marathon PR te lopen.
Km 30 tot 35 zijn echt afzien, het parcours is ook redelijk saai hier, de wijken waar we nu door mogen lopen zijn eerder het decor van een crimi-reeks dan van een loopwedstrijd.
Maar om 1 of andere reden komt de ‘man met de hamer’ toch niet langs, had hij te veel werk met andere atleten of heeft hij toch niet hard genoeg gemept? Na km 35 kom ik door in 2u31, ik besef dat er nog geen man over boord is; mijn 10 jaar oude PR (3u06 kustmarathon 2005) komt in het vizier.
Km 36: een groepje lopers komt bij mij en ik probeer mee te gaan; dit lukt behoorlijk en dat geeft weer kracht, we beginnen nu zelf stervende zwanen op te rapen die de 3u groep moeten lossen.
Op km 38 hebben de sympathieke parcoursbouwers nog een viaduct ingelast; en dit doet echt niet goed :-/ Maar we naderen de stad en het aantal supporters stijgt, de mensen staan rijen dik te roepen,ook mijn naam! Kennen ze mij hier ook  al? Of stond mijn naam gewoon op mijn borstnummer gedrukt? Helder denken na 2u afzien is soms moeilijk ...

Km 40 onder 2u53, een unieke kans om een sterke tijd neer te zetten. Ik neem het risico om te versnellen en hoop dat de krampen uitblijven. De laatste 2km (+195m) loop ik nog een 15 tal atleten in en kan terug een tempo van 14km/u aanhouden, de laatste honderden meters door de binnenstad voelen echt super. Ik bereik de finish in 3u02.24.
Superblij en eigenlijk redelijk fris, ik doe 4 minuten beter dan mijn vorig PR.
De bevoorrading/recovery achteraf is beter dan een gemiddeld trouwfeest en doet de Duitse gastronomie alle eer aan : verschillende soorten fruit, smoutebollen, soep, gebak, bruin brood met platte kaas, koude groentenbuffet, wurst (met straffe mosterd)  ,  chocomelk, bier (alcoholvrij ) …

De douches zijn na 1 minuut ijskoud en de massage van der student Jonathan doet redelijk goed.

Op een terras met Duits bier kaarten nog wat na met onze loopclub (die allemaal sterk gepresteerd hebben) en keren tevreden en vol melkzuur terug naar huis.

De 4 dagen daarna heb ik gepoogd om elke trap bergaf te mijden, doch onmogelijk als je op citytrip in oude Spaans steden bent, de aanwezige gepensioneerden keken mij aan mij een blik van ‘wacht maar tot je echt oud bent mateke’, maar zo ver is het voorlopig nog niet :-)