De naam van dit event heeft niets te maken met naturisten of de aard van de omloop maar met de natuurelementen die de wedstrijden soms zwaar kunnen maken:
- wind: in een waaier lopen kan hier serieuze voordelen opleveren
- koude: bevroren bekertjes op een 25 km loop brengen niet veel vocht in een mens (wintereditie 2012)
- regen: niets zo leuk als in de striemende regen te lopen
- sneeuw: ingesneeuwde netedijken bieden niet alleen een mooi zicht maar vragen een speciale looptechniek en dito schoenen
Ik hou alvast van de formule: je kiest de afstand waar je zin in hebt en je schrijft je online of zelfs ter plekke in voor slechts 5€.
Voor 5€ geraak je op de Golazo Antwerp 10 miles juist 16.1/30*5=2.68km ver, maw je blijft op de Linker Oever van de Schelde, maar verder geen geklaag; ik heb Bob Verbeeck zelf ook al wat rijker gemaakt de afgelopen 5 jaar.
Jullie trouwe bloglezers zullen zich afvragen wat Jan 2 weken na de Natuurmarathon Van Kasterlee in godsnaam hier komt zoeken dat is enkel goed om blessures op te lopen?
En gelijk hebben jullie gekregen: de derde mankdag is vandaag een feit: de rechterachilles heeft er genoeg van.
Ik kreeg al een signaal vorige week en negeren is zelden een slimme keuze zou ik ondertussen moeten weten ..
Na wat lichte trainingen vorige week keek ik uit naar deze eerste natuurloop, ik besloot de 10 miles te lopen, een wedstrijdafstand die vlot zou moeten gaan.
Ik had geen idee hoe ik gerecupereerd zou zijn van mar.kasterlee 13 dagen geleden, dat zouden we wel snel merken want hier wordt doorgelopen.
Ik vertok redelijk vooraan om geen onnodige inhaalenergie te verspelen op de smalle dijken. De eerste kilometers voelden goed, we liepen samen met Atriac/loopclub Irene clubgenoten Maarten en Jeroen vlotjes de eerste kilometers.
Het bruggetje waar ik ooit met gladde schoenen stevig op de bek ging is een eerste plek om de positie te tellen: 22ste, niet slecht: hier ben ik vorig jaar niet in geslaagd op deze NL.
Het zonnetje schijnt en de wind blaast 4b lekker in de rug, ik nestel me achteraan een groepje en overloop in mijn gedachte de tapas die ik vanavond mag maken ... er komen 20 collegas van mijn vrouwke Els thuis over de vloer, geen stress maar toch ben ik er blijkbaar al mee bezig.
Voor ik het weet zijn we aan de brug in Emblem en daar valt onze groep uiteen, we draaien terug richting Lier en hier kan je als waaierloper wel wat winnen als je in de juiste groep zit, en dat geluk had ik: het stuk naar de jachthaven lopen we met een treintje van 5 een strak tempo.
Ik moet eeerlijk bekennen dat ik daar niet veel kopwerk kon doen, de rechterenkel/achilles begon op te spelen en ik had geen zin om mij te forceren.
We liepen vlotjes de enige slijkerige strook door en regelmatig haalden we enkelingen in.
3 Km voor de finish kwam m'n temperament boven en kon ik het niet laten om even stevig door te trekken, veel schade bracht het mijn soliede medelopers niet toe.
Met de atletiekpiste in zicht bleven we mooi samen, een spurtje zat er niet meer in maar tot mijn eigen verbazing wel een zeer sterke tijd: 1.01.30, of 15.6 km/u goed voor een 17de plaats op een 330 deelnemers. Ik heb nog maar 1 keer een 10 miles sneller gelopen en dat was dit jaar in Antwerpen (ja die dure).
Heel veel tijd heb ik niet maar een leuke babbel met oa. de Carl (bezoek zeker zijn blog met prachtige foto's ook eens) kan er nog af, in Kasterlee was hij nog een paar minuten voor mij en nu was het andersom.
We verdienen geen geld met onze sport dus elkaar aanmoedigen en tevreden zijn met andermans prestaties maakt onze sport een goede basis tegen verzuring allerlei (behalve tegen melkzuur).
De tripel achteraf heb ik deze keer helaas moeten missen, ik weet het : het sociale van de sporter is zeer belangrijk en ik beloof mijn loopmakkers dat ik mij volgende keer ga herpakken maar er stonden thuis nu eenmaal te veel punten op het spel.
Tot de volgende.
